2008 წლის აგვისტოს ომი ქართველებისათვის მოულოდნელი აღმოჩნდა. არავინ ფიქრობდა, რომ ქვეყანა ომის საფრთხის წინაშე დადგებოდა.
ქართველი ჟურნალისტებსაც, რა თქმა უნდა, მოუმზადებლად წასვლა მოუხდათ მოვლენების გასაშუქებლად.
დაახლოებით ორი კვირის წინ ჩატარებულმა ლექციამ და ამ ლექციაზე ნაჩვენებმა ფილმა “ადრენალინი”, სულ სხვა სამყაროში გადამიყვანა. სულ სხვაგვარად დავფიქრდი ჩემი პროფესიის მნიშვნელობაზე, იმაზე რომ შესაძლებელია მეც ერთ დღეს მომიწიოს მოულოდნელად ცხელ წერტილებში წასვლა და იქიდან მიმდინარე მოვლენების გაშუქება.
ვარ კი მე ამისთვის მზად??!
რაღაც არა მგონია. თუმცა, ის ოპერატორებიც და ჟურნალიტებიც, რომლებსაც აგვისტოს ომის მოვლენებს აშუქებდნენ ცხელი წერტილებიდან და თავს საფრთხეში იგდებდნენ, წასვლამდე ალბათ ფიქრობდნენ, რომ არც ისინი იყვნენ მზად. თუმცა, შესაძლოა მანამდე ამაზე არც უფიქრიათ.
ისინი მაინც წავიდნენ, მართალია მოუმზადებლად, მაგრამ მაინც...
ამიტომ შესაძლოა მეც წავიდე. ახლა კი ვფიქრობ, რომ ვერ შევძლებ მეთქი, მაგრამ როგორ, როდის და რა სიტუაციაში აღმოჩნდები არავინ იცის.
და აი სწორედ ისეთ სიტუაციაში უნდა აღმოჩნდე, რომ შენ გარდა არავინ იყოს ჟურნალისტი. რა უნდა ქნა?
არ ვიცი არ ვიცი...
ერთი კი ვიცი ჯერ მოუმზადებელი ვარ.
თუმცა, სწორედ მოუმზადებლობამ შეიწირა რამდენიმე ჟურნალისტი და რეპორტიორი აგვისტოს ომში. არ მინდა მათი შეცდომები მეც დავუშვა. მართალი უთქვამს ერთ–ერთი ჰოლანდიური ტელეკომპანიის წარომადგენელს, არანაირი კადრი სიცოცხლის ფასადო....
თამთა ჯიჯავაძე
ეს არის ჟურნალისტური ბლოგი სამხედრო და ომის თემებზე. ჯიპას სტუდენტებისთვის და არამარტო.
No comments:
Post a Comment